Μια βραδιά, ένα όνειρο...

Έχει ήδη σκοτεινιάσει και τα φώτα που έχουν ανάψει,  μαζί με την ομίχλη,  αναδεικνύουν την ομορφιά του τοπίου με έναν τρόπο μαγικό. Λες και ονειρεύομαι.... Κοιτώ απ' το παράθυρο μου στο ξενοδοχείο Danieli  το Grand Canal και τον κόσμο που περνά με τα υπέροχα ρούχα και το αριστοκρατικό βάδισμα. Άλλη εποχή, άλλες συνήθειες... Πιο ρομαντικά, πιο όμορφα. Κλείνω βιαστικά τα πατζούρια και αρχίζω να ετοιμάζομαι. Το φόρεμα μου αυτοκρατορικό. Δεν με φανταζόμουν ποτέ κάπως έτσι... Φοράω την δαντελένια μάσκα μου και είμαι έτοιμη.

Περπατώ στον παραλιακό δρόμο και περνώντας μπροστά από το παλάτι των Δόγηδων στρίβω προς την πλατεία του Αγίου Μάρκου. Η ματιά μου είναι γεμάτη από την ομορφιά του τοπίου, το πρόσωπό μου είναι κρυμένο στην μάσκα μου και το φόρεμα μου σέρνεται στις πλάκες αφήνοντας έναν απαλό θρόισμα ήχου, που είναι υπέροχο. Δεν έχει πολύ κόσμο, (ασυνήθιστη ησυχία για Βενετία αυτή την εποχή). Η ομίχλη έχει σκεπάσει σαν πέπλο τα πάντα. Ξαφνικά ένας καζανόβα εμφανίζεται μπροστά μου, υποκλίνεται και μου προσφέρει ένα τριαντάφυλλο...

Κάνω μια ευγενική υπόκλιση και ένα νεύμα ευχαρίστησης και συνεχίζω.

Πρώτη μου στάση στο cafe florian για ένα ζεστό cappuccino. Κανείς φυσικά δεν με κοιτάει περίεργα, αντιθέτως, αισθάνομαι τόσο οικεία. Απέναντι μου μια ολόκληρη οικογένεια ζει το παραμύθι της...

Λίγο μετά ξεκινώ ξανά την περιήγησή μου. Τίποτα δεν με φοβίζει σε αυτή την πόλη, όσο κι αν χαθώ. Δίπλα μου περνούν ζευγάρια, με το ανάλογο ύφος και περπάτημα που επιβάλει το ντύσιμό τους. Που ακριβώς βρίσκομαι; Σε ποιά εποχή; Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς και να νομίσεις πως κάποια μαγική μηχανή του χρόνου σε έχει γυρίσει πολύ πίσω... Νομίζω πως θα μου ταίριαζε να ζούσα σε μια τέτοια εποχή, στην Βενετία. 

Και τελικά, μετά από αρκετή ώρα περιπλάνησης ανάμεσα σε γεφυράκια, στενά δρομάκια, κανάλια και γόνδολες στην πιο μαγική πόλη του κόσμου, φτάνω στο σημείο συνάντησης. Η πρώτη εικόνα θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου...αναμένα κεριά και λαμπεροί πολυέλαιοι, υπέροχα ρούχα και μάσκες, άφθονο prosecco εξαιρετικής ποιότητας και χορός στους ήχους του βιολιού. Σε τι παραμύθι ζω;

Στον γυρισμό για το Danieli χάθηκα μέσα στα στενά δρομάκια, αλλά δεν ανησύχησα ούτε στιγμή. Παρέα με μια φίλη μιλάγαμε και περιπλανιόμασταν στη Βενετία χωρίς να ξέρουμε, πού ακριβώς πηγαίνουμε. Κι όταν κουραστήκαμε πια, επιβιβαστήκαμε στο θαλάσσιο ταξί και φτάσαμε στον προορισμό μας μαγεμένες απ' το μοναδικό ταξίδι στο όνειρο. Κοίταξα για τελευταία φορά πριν ξημερώσει από το παράθυρό μου το μεγάλο κανάλι. Μετά από αυτή την μαγική βραδιά με τον τόσο ρομαντισμό και την τόση ομορφιά, σκεφτόμουν μόνο τον γάτο μου, που μόλις λίγες μέρες πριν είχα συναντήσει και ερωτευθεί. Βρισκόταν πολύ μακριά σε ένα άλλο δικό του ταξίδι.  Αποφάσισα όμως ότι μαζί του θα ζήσω αυτό το όνειρο, σε αυτή την ερωτική πόλη και από τότε η Βενετία έγινε συχνός προορισμός μας...

Ευγνομονώ από τότε την Unilever και ιδιαίτερα το Dove, γι' αυτό το υπέροχο ταξίδι που μου είχε προσφέρει 7 χρόνια πριν, στην έναρξη του καρναβαλιού της Βενετίας. Δε θυμάμαι πραγματικά πιο όμορφο δημοσιογραφικό ταξίδι και με την ευκαιρία των ημερών ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Γιώτα είχες μεγαλουργήσει στον σχεδιασμό αυτού του ταξιδιού (και θυμάμαι ότι ήταν δύσκολες μέρες για σένα...).  Μακάρι στο μέλλον να ζήσουμε ξανά τέτοιες στιγμές!

Kαι ναι... τότε είχα ακόμη πολύ κοντά μαλλιά...

Πολλά φιλιά

Beauty Co-Co